Historia

Pierwsi osadnicy na terenach dzisiejszych Orzepowic pojawili się w XIII wieku. Sprowadziły ich niewielkie, ale cenne w tamtych czasach złoża soli. Jednak okolice te mogły być zamieszkane znacznie wcześniej, bo już dwa, a nawet trzy tysiące lat temu. Świadczy o tym znalezisko archeologiczne w postaci kamiennego toporka i śladów dębowych budowli odkrytych podczas kopania studni.

Nie jest wykluczone, że dawna nazwa wsi brzmiała „Żupa”, co oznacza kopalnię soli. Wskazuje na to m. in. fakt, że do niedawna posługiwano się nazwą „Orzupowice”. Złoża soli znajdowały się na wzgórzu zwanym „Baranowiec”. Ze wzgórza do dziś wypływa potok, który jest ewenementem przyrodniczym ponieważ nie zamarza nawet przy największych mrozach. Z czasem zaprzestano eksploatacji soli, a głównym zajęciem mieszkańców stało się rolnictwo. Mogli oni np. hodować owce, o czym świadczy nazwa wspomnianego już wzgórza „Baranowiec” oraz herb miejscowości, na którym widnieje „Baranek Boży”.

Orzepowice były liczną wsią, dlatego też w 1777 roku wybudowano tam szkołę, do której uczęszczały dzieci ze wszystkich okolicznych miejscowości. 

W 1872 roku Orzepowiczanie wybudowali kaplicę, której patronem został św. Florian. Środki na jej budowę pochodziły z odszkodowania, jakie gmina otrzymała za zgodę na poszukiwanie węgla na jej terenie.

Wraz z rozwojem przemysłu węglowego rozwijały się również Orzepowice: przybywało mieszkańców, powstawały nowe domy, wybudowano większą szkołę. Po roku 1945 wieś straciła swą niezależność, stając się wraz z sąsiednimi miejscowościami częścią gminy zbiorczej. Zaś od 1973 roku  Orzepowice są jedną z 27 dzielnic Rybnika.