Historia

Choć nazwa jest dwuczłonowa, dzielnica składa się z trzech części: Paruszowca, Piasków i Zastawu. Nazwy te mają swoje historyczne źródła. „Paruszowiec” wywodzi się prawdopodobnie od imienia „Parus”, „Piaski” wskazują na rodzaj tamtejszej gleby, zaś „Zastaw” zlokalizowany jest za stawem i rzeką Rudą. 

Paruszowiec kojarzony jest z położoną na jego obszarze hutą. Pierwszy obiekt hutniczy wybudowany został w 1753 roku z inicjatywy hrabiego Emanuela Wengierskiego. W 1788 roku zakład został zakupiony od rodziny Wengierskich przez króla Prus. Okres pruski to dla huty czas dynamicznej rozbudowy i modernizacji, podyktowanej zamówieniami na rzecz armii. W 1864 roku zakład przeszedł ponownie w ręce prywatne (berlińskiego bankiera Izydora Mamrotha). Później jeszcze kilkakrotnie zmieniał właścicieli, przy czym stale był unowocześniany. W 1898 roku huta zasłynęła z produkcji garnków, wtedy też otrzymała nazwę „Silesia”. 

Pisząc na temat przemysłu hutniczego na Paruszowcu nie zapominajmy o roli jaką odegrał on dla lokalnej społeczności. Huta nie tylko była źródłem utrzymania- pracy, mieszkania w okolicznych „familokach”, ale na przestrzeni blisko 250 lat integrowała „miejscowych” z „przyjezdnymi”.
Oprócz huty, rozwojowi wsi przysłużyły się  również kolej i szkoła. W związku z przeprowadzeniem linii kolejowych na trasie Rybnik- Katowice (1856) i Rybnik-  Żory (1936), powstały dwa przystanki: „Paruszowiec” i „Piaski”. Natomiast pierwsza szkoła w dzielnicy, znajdowała się przy obecnej ulicy Mikołowskiej prawdopodobnie już w XVIII wieku.

Najpierw drewniany, później murowany budynek został zburzony ok. 1910 roku, po wybudowaniu nowych szkół w Ligocie i na Piaskach. Ważną datą dla wsi było jej przyłączenie do miasta Rybnika w 1926 roku. Z najnowszej historii dzielnicy należy odnotować utworzenie tam w 1989 roku samodzielnej parafii i budowa kościoła pw. św. Jana Sarkandra.