Historia

Nazwa „Stodoły” pochodzi od:

• stodół, które mogły się znajdować we wsi,
• „stu  dołów”, czyli dużej ilości wyrobisk powstałych po eksploatacji rudy żelaza.

Stodoły podobnie jak i inne podrybnickie wsie były własnością rudzkich cystersów. Możemy jednak przypuszczać, że osada została założona jeszcze przed przybyciem w tamte strony zakonu, a więc przed 1258 rokiem. Cystersi pozostali w Stodołach aż do kasacji klasztoru przez króla pruskiego w 1810 roku. Zakonnicy rozwijali we wsi przemysł hutniczy, którego początki sięgają 1585 roku, wtedy bowiem powstała pierwsza kuźnia. Z otrzymywanego żelaza z kolei, wyrabiano różnego rodzaju narzędzia gospodarcze, jak łopaty, kosy, noże... Inicjatywa Cystersów nie ograniczała się  do hutnictwa, w latach 1770-1793 we wsi działała bielarnia płótna, huta szkła i młyn wodny.

Odległe Stodoły ciążyły ku Rybnikowi, o czym może świadczyć dawna nazwa głównej  ulicy we wsi, obecnie Rudzkiej,  kiedyś Rybnickiej. Do Rybnika jeżdżono ze Stodół na targi i jarmarki. Miejscowość weszła w obręb, utworzonego w 1818 roku powiatu rybnickiego.

Mimo wyniku plebiscytu z 1921r. (66,5 % mieszkańców Stodół głosowało za przyłączeniem Górnego Śląska do Polski), wieś pozostała w granicach Niemiec. W okresie od 1922-1939 roku była miejscowością nadgraniczną. W budynku przy ulicy Rudzkiej, gdzie dziś znajduje się przychodnia, zlokalizowany był punkt celny. Dodajmy, że w latach 1937- 1945 Niemcy wprowadzili nową nazwę dla Stodół, Hochlinden, co znaczy Wysokie Lipy.  

Po wojnie Stodoły wróciły do Polski. Do 1977 roku pozostały częścią gminy zbiorczej wraz z ościennymi miejscowościami. Następnie, w związku z budową Zalewu Rybnickiego i Elektrowni Rybnik, stały się jedną z dzielnic Rybnika.