Zabytki

Świątynia neogotycka, zbudowana wg projektu architekta Ludwika Schneidera w latach 1903 – 1906.

Najwyższa świątynia na Górnym Śląsku (96-metrowe wieże). Kościół orientowany. Zachowane niemal kompletne neogotyckie wyposażenie wnętrza.

Klasycystyczny budynek z wieżą zegarową . Wzniesiony w 1822 roku , z inicjatywy ówczesnego burmistrza Żelazko. Zastąpił niewielki, drewniany budynek ratusza miejskiego stojący od 1821 roku w centralnej części placu rynkowego. Rozbudowany i zmodernizowany w I poł. lat 90 XX w. Obecnie w ratuszu ma swoją siedzibę Muzeum oraz Urząd Stanu Cywilnego.

Gmach został wzniesiony w 1887 roku . Obiekt stanowi piękny przykład  historyzującego stylu renesansu niemieckiego. Budynek otoczony założeniem parkowym zwanym Parkiem Starościńskim.

Wybudowany w latach 1927 – 8. Architektonicznie reprezentuje styl klasycystyczny, z reprezentacyjną północną elewacją frontową.

Wnętrza pomieszczeń reprezentacyjnych z główną salą posiedzeń noszą znamiona modernizmu. W oknach sali posiedzeń i westybulu znajdują się cenne witraże z pracowni Braci Żeleńskich z Krakowa, przedstawiające "Rybnik" i związane z nimi "Górnictwo" "Hutnictwo” "Przemysł" i "Rolnictwo", przedstawione w duchu popularnego wówczas symbolizmu. W końcu lat 90 XX wieku rozbudowano budynek od strony południowej.

Drewniany kościół pod wezwaniem św. Katarzyny Aleksandryjskiej i Matki Boskiej Różańcowej w Wielopolu pochodzi z ok.1543 r. Powstał w Gierałtowicach z fundacji Stanisława Dąbrówki. Odnowiony w 1676 r. Wybudowany w konstrukcji zrębowej , z wieżą słupową z 1844 r. Przy bocznych elewacjach soboty, kryte gontem. Wewnątrz na stropie nawy i prezbiterium późnogotycka polichromia patronowa i ornamentalna. Przeniesiony z Gierałtowic do Wielopola w latach 1975-6.

Zbudowany w 1717 r. przez cieślę Jakuba Sedlaczka z Gliwic. Drewniany, konstrukcji zrębowej z wieżą słupową, oszalowany, na wysokiej współczesnej podmurówce. Dach kryty gontem, wyposażenia wnętrza oryginalne, orientowany. Przeniesiony do Ligockiej Kuźni z Boguszowic w 1975 r.

Rzeźba późnobarokowa , wolnostojąca. Wykonana przez Jana Melchiora Oestereicha z Raciborza w 1728 roku. Fundatorem figury był hrabia Karol Ferdynand Węgierski.
W 1806 roku figura została przeniesiona sprzed bramy zamku na plac przed dopiero co zbudowanym kościołem. Stoi na miejscu, gdzie kiedyś był drewniany kościółek św. Jana związany z początkami szpitala brackiego przy ul. Rudzkiej.

Zachowane gotyckie prezbiterium dawnego kościoła farnego. Wzniesiony w poł. XV w. w miejscu wcześniejszego drewnianego kościoła, ufundowanego zapewne przez Mieszka I  Plątonogiego w XII w. W roku 1797 zburzono nawę kościoła wraz z wieżą, pozostawiając jedynie prezbiterium.

Do 1975 roku obiekt pełnił role kaplicy cmentarnej, otoczony najstarszym rybnickim cmentarzem, zlikwidowanym w połowie lat 70 – tych XX – w. Świątynia orientowana, murowana z cegły, wewnątrz zachowane resztki gotyckiego sklepienia żebrowego. Od strony południowej przylega lapidarium – Gliwicka (w parku św. Jana Sarkandra, czyli tzw. Parku Na Górce). Obecnie kościół Duszpasterstwa Akademickiego DAR.

Powstał z przebudowanej ok. 1791 roku dawnej sieciarni zamkowej. Odnowiony po pożarze w 1796 roku przez architekta Franciszka Ilgnera. Świątynia jest jednonawowa, z neoromańską wieżą przy frontowej elewacji od strony północnej, wewnątrz otoczona jedną kondygnacją galerii i skromnym, acz oryginalnym wyposażeniem późnobarokowym.

Kościół p.w. Matki Bożej Bolesnej zw. Starym, został zbudowany według projektu Franciszka Ilgnera w latach 1798 – 1801. Murowany, barokowo – klasycystyczny, jednonawowy z wieżą od frontu zwieńczoną kopulastym hełmem. Częściowo zachowane oryginalne wyposażenie wnętrza. W prezbiterium późnogotyckie płaskorzeźby pochodzące z tryptyku stanowiącego niegdyś ołtarz w dawnym kościele farnym p.w. Wniebowzięcia NMP. W świątyni tej został ochrzczony ks. Franciszek Blachnicki.

Późnobarokowy dwór murowany, zbudowany w 1736 roku, przebudowany w 1774 r. Pierwotnie należał do dóbr zakonu cystersów z Rud Raciborskich. Do niedawna wnętrz zdobiły freski Sebastiniego.

Najcenniejszymi zabytkami znajdującymi się na kopalni są dwie maszyny wyciągowe szybów „Głowacki” i „Kościuszko” posiadające napęd parowy. Starsza z nich, pracująca na szybie „Głowacki” pochodzi z 1900 r. a młodsza z 1920 r. Są one pięknym przykładem ówczesnej myśli technicznej. Obsługujący je górnicy mówią o tych maszynach jak o ludziach dobrze znanych, zaprzyjaźnionych... Te maszyny mają dusze... Niezwykłą atrakcją turystyczną stało się zaadaptowanie dawnej wieży ciśnień znajdującej się na terenie zabytkowej kopalni "Ignacy" na wieżę widokową.

Czytaj więcej: Ignacy dziś

Strona Zabytkowej Kopalni Ignacy

Średniowieczny zamek książęcy wzniesiono na przełomie XII i XIII wieku. W latach 1223 – 1228 siedziba klasztoru sióstr Norbertanek, prowadzących szkołę dla panien szlachetnie urodzonych. W XII w. powstał nowy zamek, mający służyć jako rezydencja prywatnych właścicieli miasta, który przebudowany w końcu XIII w wg projektu Franciszka Ilgnera na dom dla inwalidów wojennych zyskał obecną późnobarokowo – klasycystyczna formę. W roku 1842 zamek stał się siedzibą Sądu Grodzkiego. Obecnie jest siedzibą Sądu Rejonowego.

Zespół powstawał w kilku etapach w drugiej połowie XIX wieku. Budowa szpitala dla kobiet zainicjowana została przez nadwornego lekarza księcia raciborskiego dr. Juliusza Rogera. Budowę ukończono już po jego śmierci z funduszy przez niego uzbieranych. Architektura z elementami stylu neoromańskiego i neogotyckiego. Najciekawszym obiektem jest centralna kaplica szpitalna p.w. św. Juliusza (obecnie zdesakralizowana).

Czytaj więcej: Juliusz dziś